Least Cost Routing można zrealizować w różny sposób przy łączu lub systemie telefonicznym. Zasadniczo rozróżnia się rozwiązania sprzętowe i bazujące na oprogramowaniu. Rozwiązania sprzętowe składają się z reguły z małego statecznika, który dysponuje koniecznymi informacjami dotyczącymi wyboru operatora i aktywuje się przy każdym ustanawianiu połączenia wychodzącego. Analizuje on numer docelowy, w zależności od aktualnych warunków i przy pomocy swojej tabeli taryfowej wybiera najkorzystniejszego operatora i uzupełnia odpowiedni numer kierunkowy. Rozwiązania w oparciu o oprogramowanie pracują na tej samej zasadzie, ale są bezpośrednio zintegrowane w urządzeniu lub systemie telefonicznym.
Least Cost Router musi dysponować całym szeregiem informacji, aby mógł znaleźć najkorzystniejszego operatora sieci dla rozmowy telefonicznej w celu nawiązania połączenia. Tylko jeśli posiada się wszystkie informacje, a tabela taryfowa jest aktualna, można osiągnąć optymalny wynik.
Wymagane są następujące informacje:
aktualne informacje taryfowe wszystkich operatorów telefonicznych wraz z obowiązującymi warunkami taryfowymi, takimi jak rabaty, impulsy do rozliczenia, jednorazowe opłaty za połączenia itp.
Na początku liberalizacji rynku telefonicznego w Niemczech Least Cost Routing miał duże znaczenie, ponieważ dzięki tej metodzie można było zaoszczędzić znaczne środki finansowe na usługach telefonicznych. Least Cost Routing był szeroko rozpowszechniony i stosowany zarówno w zakresie prywatnym, jak i sektorze gospodarczym. Potencjał oszczędności był szczególnie duży dla rozmów poza własnymi sieciami lokalnymi jak połączeń pozamiastowych lub rozmów zagranicznych. Dzięki obniżonym opłatom za rozmowy telefoniczne i wprowadzeniu taryf zryczałtowanych znacznie obniżył się potencjał oszczędności Least Cost Routing.