Interfejs a/b

Mimo tylko dwóch istniejących żył interfejs a/b umożliwia transmisję dwukierunkową. Do rozdzielenia obu kierunków transmisji używany jest rozgałęźnik. Dostępny zakres częstotliwości do telefonowania w przypadku tego interfejsu rozciąga się od 300 Hz do 3400 Hz. Dzięki przewodowi dwużyłowemu możliwe jest zasilanie analogowego urządzenia końcowego energią elektryczną potrzebną do najważniejszych funkcji podstawowych z zastosowaniem napięcia stałego. Jeśli na urządzeniu końcowym sygnalizowane jest połączenie, realizowane jest ono przez zmienne napięcie telefoniczne.
Do celów procedury wybierania i podawania żądanego numeru telefonu do centrali lub do systemu telefonicznego używane jest zazwyczaj wybieranie dwutonowe wieloczęstotliwościowe (w skrócie DTMF). Z czasów tarcz numerowych pochodzi tak zwana metoda impulsowa, która po dziś dzień obsługiwana jest jeszcze przez większość urządzeń telefonicznych i sieci analogowych. Za pośrednictwem interfejsu a/b można dodatkowo przekazać numer telefonu osoby dzwoniącej. Może być on wyświetlany na urządzeniu telefonicznym osoby odbierającej połączenie. Metoda ta nazywa się CLIP (Calling Line Identification Presentation) i wykorzystuje przerwy w połączeniu do zasygnalizowania numeru.

W przypadku telefonii Voice over IP (VoIP) informacje głosowe są transportowane za pośrednictwem sieci IP w formie danych cyfrowych. Interfejs a/b jest jednak często stosowany także w telefonii IP. Wiele urządzeń VoIP oferuje porty a/b do podłączania telefonów analogowych i umożliwia dzięki temu ich dalsze używanie w sieci cyfrowej. Niektóre nowe parametry telefonii VoIP nie mogą być jednak używane w przypadku analogowych telefonów końcowych. Aby móc całkowicie wykorzystać VoIP zaleca się zastosowanie urządzeń końcowych obsługujących IP.