Technicznie proces wybierania impulsowego był ustalony przez funkcję tarczy numerowej w telefonie. Po podniesieniu słuchawki i przekręceniu tarczy numerowej przerywa ona zależnie od wybranego numeru pętlę prądową pomiędzy telefonem a centralą telefoniczną z określoną częstotliwością i w zdefiniowanych odstępach. Na podstawie tych przerw analogowa centrala telefoniczna rozpoznaje, jaki numer telefonu wybrał użytkownik i przekazuje je jako impulsy prądu do tak zwanego wybieraków podnosząco-obrotowych. Aby poprawnie wybrać, to pomiędzy pojedynczymi numerami musi być utrzymana określona przerwa. Również nowoczesne telefony analogowe z przyciskami wspierają z reguły wybieranie impulsowe. Urządzenia można łatwo dostosować do wybierania impulsowego lub tonowego DTMF. Wybieranie impulsowe określa się jako wewnętrzną sygnalizację, ponieważ przekazywanie numeru telefonu wykonywane jest poprzez kanał rozmowy i jest słyszalny przez użytkownika.
Również wybieranie tonowe DTMF to wewnętrzna sygnalizacja. Jednak numery telefonów nie są przekazywane jako impulsy, tylko składają się z połączenia różnych częstotliwości. Każdy numer telefonu reprezentowany jest przez dwie specyficzne częstotliwości. Centrala telefoniczna filtruje te częstotliwości z kanału rozmowy i określa dany numer docelowy.
Nawet w wielu instalacjach telefonicznych VoIP można nawet dzisiaj korzystać z telefonów, które wspierają wybieranie impulsowe. Wiele instalacji telefonicznych automatycznie rozpoznaje na swoich wejściach analogowych, czy urządzenie końcowe stosuje wybieranie impulsowe czy tonowe DTMF. Jeśli instalacja wspiera tylko wybieranie tonowe DTMF, to rozwiązaniem może być konwerter do podłączenia telefonu z wybieraniem impulsowym.