Tak zwaną transmisją dwukierunkową określa się jednoczesną, obustronną wymianę informacji za pośrednictwem wspólnego medium w obu kierunkach. Technologia komunikacyjna często stosuje pojęcie pełnego dupleksu dla interkomu. Pełny dupleks różni się od metod simpleksu lub półdupleksu, gdzie informacje przekazywane są tylko w jednym kierunku lub naprzemienne, ale nie jednocześnie w różnych kierunkach. Typowymi dziedzinami zastosowania funkcji interkomu są urządzenia domofonowe lub telefon.
Telefonia pracuje w w odróżnieniu do wielu technologii radiowych zasadniczo przy użyciu metody pełnego dupleksu i zezwala na transmisję dwukierunkową. W zależności od podstawowej technologii stosowane są różne metody, aby realizować wymianę informacji w obu kierunkach poprzez wspólne medium. Telefonia analogowa stosuje tak zwany rozgałęźnik. Zapewnia on, że obustronne sygnały głosowe mogą być łączone i rozdzielane. W przypadku telefonii cyfrowej stosowane są z reguły różne metody dupleksu jak metoda dupleksu czasowego, częstotliwościowego lub kodowego, które rozdzielają kierunki rozmów na przykład poprzez własne zakresy częstotliwości lub szczeliny czasowe przesyłu.
Sieci komórkowe korzystają zazwyczaj z kombinacji metody multipleksu częstotliwościowego i czasowego. Użytkownik przekazuje dane przesyłowe przez swój telefon komórkowy za pośrednictwem specjalnej częstotliwości Uplink i odbiera dane poprzez częstotliwość Downlink każdorazowo w określonej szczelinie czasowej.
Często możliwe jest zintegrowanie funkcji urządzeń do transmisji dwukierunkowej, jakie znaleźć można przy drzwiach mieszkań lub domów, w systemie telefonicznym. W takim przypadku uczestnicy telefonii mogą komunikować się poprzez urządzenie telefoniczne z odwiedzającymi przy drzwiach wejściowych przy użyciu funkcji transmisji dwukierunkowej. Kiedy odwiedzający zadzwoni do drzwi, sygnalizowane jest to podobnie jak rozmowa na telefonie i funkcja transmisji dwukierunkowej z osobą odwiedzającą pozwala na odebranie jej podobnie jak zwykłej rozmowy telefonicznej. Jeśli telefony komórkowe są podłączone do urządzenia telefonicznego, można zasadniczo transmisję dwukierunkową z osobami odwiedzającymi podejmować w dowolnym miejscu. Zazwyczaj możliwe jest także otwieranie drzwi bezpośrednio przez telefon poprzez naciśnięcie określonych przycisków funkcyjnych.
One key difference between a standard point-to-point connection and a DDL is commonly the slightly lower reliability. A DDL is typically actively monitored by the provider and in the event of a malfunction can be switched to an alternate route. But depending on the provider, an SP2P also offers high availability and a low error rate if based on intelligent, redundant network technology.